War Requiem
Een kathedraal van klank, dat is het minste wat je van Benjamin Brittens War Requiem kan zeggen. Dit breedopgezette werk voor twee koren, twee orkesten, orgel en zangsolisten klonk voor het eerst in de heropgebouwde Coventry Cathedral, die in de Tweede Wereldoorlog in een puinhoop was herschapen. Met het gigantische klankapparaat produceert de componist nu eens golven van geluid die de luisteraar overspoelen, dan weer diepgevoelde, dichterlijke taferelen die de blik naar binnen richten.
Met zijn War Requiem creëerde Britten een van de krachtigste muzikale statements over oorlogsleed.
Ronduit pakkend is de manier waarop Britten de tijdloze Latijnse dodenmis voortdurend doorsnijdt met de deerniswekkende oorlogspoëzie van Wilfred Owen. Als geen ander wist deze dichter-soldaat uit de Eerste Wereldoorlog de gruwel van de loopgraven onverbloemd in verzen te vatten. Poëzie die nog naar modder ruikt, in contrapunt met de gepolijste gezangen van de kerkelijke dodenliturgie: hartverscheurender kan de kreet naar duurzame vrede niet klinken!
Voor de première koos Britten bewust voor een Russische, Britse en Duitse solist. En na de première werd er op verzoek van Britten niet geapplaudiseerd.
In 1967, exact vijftig jaar na de slag bij Passendaele, en ondertussen weer 50 jaar geleden, dirigeerde Britten zelf het werk in Ieper, in aanwezigheid van koning Boudewijn en koningin Fabiola
Uitvoerders
Bochumer Symphoniker
Rotterdam Symphony Chorus
Octopus Symfonisch Koor
Kinderkoor Opera Vlaanderen
Sarah-Jane Brandon, sopraan
Ben Johnson, tenor
Thomas Bauer, bas
Steven Sloane, dirigent